4 odpowiedzi w tym temacie

[o_andrzej]

Napisałem coś w rodzaju opowiadania o swoich narciarskich wspomnieniach z dzieciństwa i wczesnej młodości. Lata 60. Troche długie, ale z nudów można poczytać. Dlaczego napisałem? Mam kilka powodów. Niektóre fragmenty już tu były. https://docs.google....dit?usp=sharing

[J@n]

Napisałem coś w rodzaju opowiadania o swoich narciarskich wspomnieniach z dzieciństwa i wczesnej młodości. Lata 60. Troche długie, ale z nudów można poczytać. Dlaczego napisałem? Mam kilka powodów. Niektóre fragmenty już tu były. https://docs.google....dit?usp=sharing

Fajnie się czyta, moi rodzice niestety nie byli narciarzami.

Ojciec, będąc w gimnazjum,pojechał krótko po wojnie, raz na obóz narciarski w Zwardoniu, potem narty wylądowały w piwnicy.

Bracia matki byli jednak narciarzami i jeden z nich zabrał mnie w lutym 1967 roku na 2 tygodnie do Szczyrku

 

tylko to jedno jedyne zdjęcie mam z pierwszych lat mojej kariery narciarskiej.

Jeździliśmy potem w prawie każdą niedzielę osinobusami zakładowymi do Szczyrku, Wisły, Ustronia i Koniakowa.

Kasprowy i Gubałówkę zaliczyłem pierwszy raz dopiero w 1972 roku

[Patrycjanawrocka]

Panie Andrzeju super temat i mam ochotę go troszkę rozwinąć

 

Wspomnienia z dzieciństwa to te magiczne momenty, które kształtują naszą tożsamość i pozostają z nami na zawsze. Te bezcenne chwile, kiedy to świat wydawał się pełen niewinności, radości i nieograniczonych możliwości. Przeglądanie starych zdjęć czy filmów to jak powrót w czasie, przypomnienie sobie tych chwil, kiedy to byliśmy najszczęśliwsi, najbardziej beztroscy i pełni entuzjazmu.

 

W dzisiejszych czasach, kiedy technologia daje nam tak wiele możliwości, warto zastanowić się, jakie wspomnienia chcemy dać naszym dzieciom. Wiele osób decyduje się na różnego rodzaju zajęcia dla swoich pociech, tak by mogły one czerpać z życia pełnymi garściami. Narciarstwo to jeden z takich sportów, który daje niesamowite wrażenia i pozwala na bliski kontakt z przyrodą.

 

A mówiąc o narciarstwie, warto wspomnieć o wspaniałych inicjatywach takich jak szkółki narciarskie dla dzieci. Takie miejsca jak Ski Banda w Białce Tatrzańskiej to prawdziwe skarbnice wiedzy dla najmłodszych. Ich indywidualne podejście do każdego dziecka, profesjonalne metody nauczania i pasja, z jaką przekazują swoją wiedzę, sprawiają, że maluchy w ekspresowym tempie zdobywają umiejętności jeżdżenia na nartach. To niesamowite, jak w ciągu jednego dnia takie szkółki potrafią przekształcić nieśmiałe początki w pewność siebie i radość z jazdy.

 

są różne szkoły narciarskie do wyboru np moj synek Marcinek uczęszczał do Szkółka narciarska dla dzieci Białka Tatrzańska 

 

Niestety, jak wskazują statystyki, mimo wielu dostępnych atrakcji i możliwości, liczba dzieci aktywnie uczestniczących w takich zajęciach co roku maleje. To smutne zjawisko, które warto zauważyć i przeciwdziałać, zachęcając dzieci do aktywnego spędzania czasu.

 

Za kilka, kilkanaście lat, kiedy nasze pociechy będą już dorosłe, to właśnie te chwile spędzone na stokach, nauka pierwszych zjazdów i radość z każdego pokonanego metra będą tym, co wspominać będą przy kominku. Te wspomnienia staną się częścią ich historii.

 

Dlatego warto inwestować w takie chwile, by kiedyś mogły stać się bezcennymi skarbami w pamięci naszych dzieci. 

[o_andrzej]

Patrycjo, czuję że Twój wpis to reklama szkółki w Białce. Ale nic się nie dzieje. Warto takie inicjatywy promować, bo niewatpliwie są dla dzieci dobre. To zresztą szerszy temat, gdzie można dyskutować o roli smartfonów, gier, TV, internetu, itp. i zaniku sportu czy szerzej - ruchu u dzieci. Moje świadome dzieciństwo to późne lata 50. i lata 60. TV dopiero raczkowała (pierwszy telewizor w domu pojawił się dopiero, gdy miałem 14 lat), trochę słuchało się radia, w tym np. słuchowiska dla dzieci. Do dziś pamietam jedno z nich na podstawie powieści "Tajemniczy ogród". Oczywiście internetu nie było. Ale poza szkołą było dużo ruchu i sportu, w tym codzienne podwórko z zośką (taka gra, kto to pamięta?) albo kopaną w różnych wariantach, gimnastyką na trzepaku i niekiedy... niegroźnymi bójkami. A w zimie -  łyżwy na podwórku szkolnym, sanki i narty na pobliskich pagórkach. Później był basen i kluby sportowe: pływanie, koszykówka.

 

Moje dzieci już były profesjonalnie szkolone w klubach narciarskich. Zdecydowanie najwiecej dał im krakowski klub YETI. Prócz wyjazdów narciarskich były cotygodniowe przygotowania do nart przed sezonem. I myśle, że to najlepsza forma sportowego kszałtowania dzieci. Prócz samego narciarstwa, a w zimie wyjazdów rowerowych i żeglarsko/windsurfingowych jest sportowa rywalizacja i coś znacznie ważniejszego - przekazanie dzieciom zamiłowania do gór i natury.

 

Wnuki kontynuują poprzednią linię. Np. te warszawskie są w klubie RASC. 

[J@n]

a kilka, kilkanaście lat, kiedy nasze pociechy będą już dorosłe,

a w jakim wieku są teraz Twoje pociechy i jak potoczyła się ich dalsza kariera narciarska ?

Witam na forum i mam nadzieję że nie była to Twoja jedyna wizyta w celu podlinkowania strony.

 

PS.

Jeśli jesteś zawodowo związana z tą firmą to ogłoszenia możesz zawsze wklejać tutaj

http://www.kochamnarty.pl/classifieds/