Gdzieś tam w temacie obok Ewa wspomniała o lęku przed stromizną. Obok lęku przed stromym stokiem, często "początkujący" narciarze pytają, dlaczego ja jeszcze nie potrafię zjechać szybciej, dlaczego się boję?
Dlaczego początkujący - został ujęty w cudzysłów? Bo początkujący to termin szeroki. Początkującym może być ktoś, kto tyle, co zaczął jeździć na nartach, ale i ten, który ma już kilka lat za sobą, ale lęki jeszcze nie oswojone. Myślę, że kto ma się odnaleźć w tej definicji, to się odnajdzie.
Nie jestem dydaktykiem narciarskim, ale pamiętam swoje początki. Może kiedy każdy, który już oswoił pewne etapy w swoim życiu napisze coś i wszyscy Ci, którzy są gdzieś tam na początku oswoją się ze swoim stanem, zaakceptują go i dowiedzą się, że wszystko jeszcze przed nimi.
Lata temu pojechałam ze znajomymi do Szczyrku. Uważałam, że umiem jeździć, bo tak też było. Ale w pewnym sensie była wtedy na początku. Sporadyczne wyjazdy gdzieś tam, na chwilę. Znajomi, z którymi pojechałam bywali gdzieś tam częściej i na dłużej. Nie pamiętam po jakich trasach jeździliśmy, bo miałam wtedy jakieś 15-16 lat
, ale pamiętam, że oni zjeżdżali na dół ot tak sobie, a ja spocona, jak kura po urodzeniu hipopotama dojeżdżałam na dół. Drżałam przed każdym zakrętem na stromym stoku, bałam się szybkości/ jej nabierania.Teraz się nie boję, ale nie dlatego, że świetnie jeżdżę na nartach, bo mam w sobie dużo pokory, ale dlatego, że mam już wile zjazdów za sobą. Każdy kolejny wyjazd i każda kolejna trasa zjechana pozwala mi na naukę techniki, a przede wszystkim praktykę. Praktyka to nic innego jak doświadczenie/ nie mylić z kozaczeniem! Pokonałam pewien strach w sobie, ale nadal mam barierę pewnej prędkości, której nie przeskakuję! Zjazd na krechę, czyli zupełne poddanie się sobie, ciału, sprzętowi jest nie dla mnie. Boję się. Mam pokorę i wiem, że to nie dla mnie nawet przy pustym stoku z zabezpieczeniami. Nie chciałabym, aby ten temat wywołał lawinę postów o bezpieczeństwie, bo o tym już było i nie o to tu chodzi. Bardziej o pokazanie siebie "początkującym", jak to zrobiliście, ile to trwało, itp.
Mam nadzieję, że będzie ciekawie.
Pozdrawiam, Ola
Mnie podoba się jeszcze ten żlebik rozpoczynający się nieco na prawo patrząc od góry w momencie rozpoczęcia trawersu.
