15 odpowiedzi w tym temacie

[nelis]

cześć,

 

Jestem nowy na tym forum i jeden z kolegów napisał mi, że warto tu wspomnieć o mojej książce.

Witam się więc ze wszystkimi i dzielę się informacją:

 

Po paru latach walki udało mi się wydać książkę narciarską: nosi tytuł “Poza trasą”.

O czym jest? Ja nazwałbym ją “reportaż podróżniczy”.
Chyba czyta się ją nieźle, bo np. Andrzej Bargiel o książce mówi tak:
“Arcyciekawa opowieść o podróżach na krańce świata, o ludziach i o narciarstwie pozatrasowym. Polecam.”
A Marek Kamiński tak:
“Rafał Urbanelis inspiruje, doradza i zaskakuje. Poza trasą to świetnie opowiedziane historie podróży po całym świecie, które łączy jedno – narciarstwo.”

Premiera będzie 15 lutego w empikach itd, ale już teraz trwa przedsprzedaż w necie.
Książkę można kupić tutaj:
http://www.wsqn.pl/ksiazki/poza-trasa/

 

Dodatkowo, dla chętnych kod rabatowy: NAKRECHE30 - 30% zniżki od ceny okładkowej (standardowa zniżka na przedsprzedaż to 25%).

No i jeśli kupicie w przedsprzedaży, książka przyjdzie do Was przed dystrybucją do empików, itd.

Jeśli będziecie mieli pytania dot. miejsc, które opisuję w książce i w których jeździłem (a jest tego trochę - np. Alaska, Chile, Spitsbergen, Tienszan, Kaukaz, Laponia, Hokkaido, itd) - śmiało pytajcie - odpowiem chętnie tu na forum.

Serdeczne pozdro,
Nelis
 

 

[jan koval]

jezeli mi przyslesz - chetnie skrytykuje.....

[o_andrzej]

Na pewno kupię i chętnie przeczytam. I to pomimo tego, że Twoje nazwisko kojarzy się z miastem.

[nelis]

Na pewno kupię i chętnie przeczytam. I to pomimo tego, że Twoje nazwisko kojarzy się z miastem.

 

rzeczywiście nazwisko miejskie ;-) zapraszam... w przedsprzedaży jest znacznie taniej. tak twierdzi wydawca...

pozdrowienia ;-)

RU

[nelis]

jezeli mi przyslesz - chetnie skrytykuje.....

 

widzę po ulubionych stokach, że jeździliśmy w kilku tych samych miejscach ;-)

jeśli chcesz krytykować, to śmiało - link powyżej ;-)

pzdr,

RU

[J@n]

Witam się więc ze wszystkimi

witam serdecznie i zapraszam do tematów

[kuzon]

Chyba trzeba będzie kupić... w końcu Twój blog czytam od kilku lat

https://nakreche.com/

[nelis]

Chyba trzeba będzie kupić... w końcu Twój blog czytam od kilku lat
https://nakreche.com/

:-)) bardzo bardzo mi miło. Ale albo czytasz i nic nie komentujesz albo komentujesz pod innym nickiem.
Pozdrowienia!
RU

[kuzon]

Mało komentuję i rzeczywiście pod innym nickiem Ale przeczytałem wszystko co napisałeś. Wiec teraz, naturalną koleją rzeczy, trzeba będzie książkę zanabyć

[J@n]

Ale przeczytałem wszystko co napisałeś. Wiec teraz, naturalną koleją rzeczy, trzeba będzie książkę zanabyć

Napisz jak będzie coś więcej w książce niż na blogu.

[o_andrzej]

Już zamówiłem. Ciekaw jestem.

 

Trochę mi ta książka przypomina inną, którą czytałem w dzieciństwie. Autor, Polak, chyba dyplomata, opowiada o swoich pobytach w różnych alpejskich kurortach narciarskich. Czas - międzywojnie. Inne czasy, inne zwyczaje. Narty służyły mu do, skutecznej, walki z astmą, która go dręczyła. Niestety pomimo wysiłków nie mogę namierzyć tytułu i autora.

[o_andrzej]

Kupiłem, przeczytałem i... jestem pod wrażeniem. Spodziewałem się książki o narciarstwie, w tym przypadku pozatrasowym, a więc opisów fascynujących zjazdów, zmagań ze śniegiem, lawinami, opisów spektakularnych upadków, walki z przeciwnościami, z samym sobą, itp. Trochę tego wszystkiego też jest, relacje dotyczą jazdy na nartach w bardzo odległych, dzikich miejscach, jakich coraz mniej na naszej planecie, Alaski, Gruzji, śnieżnej Hokkaido, górskiej Kirgizji, Andów, itp., ale główny motyw książki to ludzie. Tacy jak autor, niecodzienni, na ogół samotni, uciekający od codziennej rzeczywistości w pustkowia zakamarków tego świata. Trudno ich zrozumieć, co im  w duszy gra, dlaczego uciekają od cywilizacji? Szukają szczęścia? Czy go znajdują w tych tam, gdzie diabeł mówi dobranoc jakbyśmy to po naszemu powiedzieli? Niekoniecznie, ale próbują, gonią króliczka.

 

Autor jest jednym z nich, typ podróżnika, który spokoju nie znajduje. Ale wciąż go szuka. Jak i szczęścia.

 

Bardzo subtelnie napisana książka. Polecam.

[nelis]

 
Polecam.

Kurczę. Zupełnie inaczej jak miłe rzeczy mówi rodzina czy kumple a co innego jak pisze to ktoś, bezinteresownie, ktoś niemal mi nieznany. To bardzo miłe i bardzo dla mnie ważne. Serio. Przeczytałem trzy razy, urosłem 5 centymetrów. Serdeczne dzięki. Ukłony i pozdrowienia,
Nelis

[o_andrzej]

Rafale, tak sobie rozmyślam na temat książki. Wciąż pozostaję pod wrażeniem, nawet wracam do poszczególnych fragmentów. Te mausery na Spitsbergenie, instrukcje jak się zachować, gdy się zbliża niedźwiadek, te intymne rozmowy z niezwykłymi osobnikami, z którymi się spotkałeś włócząc się po tych zakamarkach naszej planety, ich wyznania, na które się zdobywali po wypiciu odpowiedniej ilości rozluźniacza i wreszcie Twoje opinie na różne tematy, przemycane tu i ówdzie: o olimpiadzie, o technikach jazdy na nartach, o wątpliwościach i sensie... życia i nie tylko. Mój syn jest tylko 3 lata młodszy od Ciebie, ale blisko mi do Twoich poglądów.

 

Ale zastanawiam się nad układem książki. Pewnie to było przegadane i przekonsultowane z fachowcami i przykrojone limitami finansowymi. Pierwsza część, tzw. większa połowa to właściwa książka, lity tekst, druga to suplement złożony ze zdjęć, mapek i porad, coś w rodzaju przewodnika. Czy nie warto by już w pierwszej części dołożyć trochę zdjęć i mapek? Może na końcu każdego rozdziału? Straciła by na tym być może wartość literacka, ale zyskała przejrzystość. To w końcu książka podróżnicza przede wszystkim. 

[nelis]

Rafale, tak sobie rozmyślam na temat książki. Wciąż pozostaję pod wrażeniem, nawet wracam do poszczególnych fragmentów. Te mausery na Spitsbergenie, instrukcje jak się zachować, gdy się zbliża niedźwiadek, te intymne rozmowy z niezwykłymi osobnikami, z którymi się spotkałeś włócząc się po tych zakamarkach naszej planety, ich wyznania, na które się zdobywali po wypiciu odpowiedniej ilości rozluźniacza i wreszcie Twoje opinie na różne tematy, przemycane tu i ówdzie: o olimpiadzie, o technikach jazdy na nartach, o wątpliwościach i sensie... życia i nie tylko. Mój syn jest tylko 3 lata młodszy od Ciebie, ale blisko mi do Twoich poglądów.
 
Ale zastanawiam się nad układem książki. Pewnie to było przegadane i przekonsultowane z fachowcami i przykrojone limitami finansowymi. Pierwsza część, tzw. większa połowa to właściwa książka, lity tekst, druga to suplement złożony ze zdjęć, mapek i porad, coś w rodzaju przewodnika. Czy nie warto by już w pierwszej części dołożyć trochę zdjęć i mapek? Może na końcu każdego rozdziału? Straciła by na tym być może wartość literacka, ale zyskała przejrzystość. To w końcu książka podróżnicza przede wszystkim. 

Ha - trafiłeś w sedno. Długo się nad tym zastanawialiśmy. Wygrała opcja taka jak jest, bo:
1. Nie do wszystkich postaci mam zdjęcia
2. Niektóre postaci były z tych samych miejsc (np Mina i Jossi albo Theo i Rob)
3. Do niektórych postaci/rozdziałów nie byłoby w ogóle mapek ani materiałów (Jolka)
4. Rozdział z mapami i fotkami - piszę tam równoległe historie, ciekawostki anegdoty - ale już bez historii o poszukiwaniu szczęścia i osobistych wątków. To przede wszystkim praktyczne rady.

Oczywiście masz rację - przyjęte rozwiązanie ma wady - i wymieniłeś je doskonale.

Długo myśleliśmy nad rozwiązaniem z redaktorem i wydawcą - w którą stronę iść.

Serdeczne pozdro
R

[o_andrzej]

Piękny rozdział o mamie wydzieliłbym jako osobny, specjalny, np. na końcu albo na początku. A gdyby zdjęć brakowało do niektórych to trudno, byłoby bez. Albo można było "pożyczyć" choć to pewnie nieoczywiste z różnych względów kopyrajtowych. Ale sam mam wątpliwości.

 

Najpiękniejsze książki o górach jakie przeczytałem to: "Moje góry" Waltera Bonattiego i "Niepotrzebne zwycięstwa" Lionela Terray'a. Obaj giganci wspinaczek, już nieżyjące legendy. Do tego Terray był świetnym narciarzem i jako jeden z pierwszych praktykował zjazd trudnymi zboczami i żlebami, był pionierem freeride'u jakbyśmy to dziś powiedzieli. I co ciekawe, oba wydania polskie bliższe były Twojej koncepcji (nazwijmy to tak umownie) niż mojej. Zdjęcia pojawiały się, ale niekonsekwentnie w sensie chronologii czasu. Fakt, inny to był czas, cyfrówek jeszcze nie wynaleziono, ale aparat fotograficzny był już dobrze znany.